โรคพาร์กินสัน (Parkinson’s disease) เป็นโรคที่เกิดจากความเสื่อมของเซลล์สมอง โดยเฉพาะส่วนที่สร้างโดพามีน (dopamine) ทำให้โดพามีนมีปริมาณน้อยลง จึงส่งผลให้เกิดความผิดปกติของการเคลื่อนไหว พบบ่อยที่สุดโรคหนึ่งในผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป
อาการโรคพาร์กินสัน
โรคพาร์กินสันมีอาการแสดงหลักที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวผิดปกติ ประกอบด้วย
- อาการเคลื่อนไหวช้า
- อาการสั่นขณะอยู่เฉย
- อาการแข็งเกร็ง
- การทรงตัวลำบาก
เดินลำบาก เดินซอยเท้า เท้าติดเวลาก้าวขา - หกล้มง่าย
อาการอื่นๆ นอกเหนือจากอาการทางด้านร่างกาย
- อาการท้องผูกเรื้อรัง
- อาการซึมเศร้า
- วิตกกังวล
- ความจำระยะสั้นไม่ค่อยดีในระยะต้น ความจำเสื่อมในระยะท้าย
- เหงื่อออกมาก
- ท้องอืด ท้องผูก
วิธีการรักษา
- การรักษาด้วยตัวเอง
- ออกกำลังกายและฝึกตามที่นักกายภาพบำบัดแนะนำ
กายภาพบำบัด
- ฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ
- ฝึกการประสานสัมพันธ์ (coordination)
- ฝึกการทรงตัว
- ฝึกการเดิน
- กระตุ้นการรับรู้
การรักษาอื่น ๆ
ในปัจจุบันยังไม่มีการรักษาโรคพาร์กินสันให้หายขาดหรือหยุดยั้งการดำเนินของโรคได้ ซึ่งวิธีการรักษาที่ใช้โดยทั่วไปมีดังนี้การรักษาด้วยยา เป็นการรักษาตามอาการ โดยใช้ยาที่ออกฤทธิ์ที่ระบบโดพามีน
การรักษาโดยการผ่าตัดกระตุ้นสมองส่วนลึก (deep brain stimulation) เป็นวิธีการรักษาด้วยการผ่าตัดฝังขั้วไฟฟ้าเพื่อไปกระตุ้นสมอง ใช้สำหรับรักษาผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน ซึ่งเคยได้รับการรักษาด้วยยา แต่มีอาการมากขึ้นจนการรักษาด้วยยาไม่ให้ผลดีเท่าที่ควร ทั้งนี้ แพทย์จะเป็นผู้พิจารณาวิธีการรักษาที่เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย